Küsurata gözüm takıldı kaldı.
30 TL…
Geçen hafta hep karşıma çıktı bu rakam.
Markette gıda alışverişi yaparken, benzin istasyonunda depoyu doldururken, ailece yemek yediğimiz restoranda…
Hep de bir ödemenin küsuratı olarak. Ve garip bir ironi olarak…
30 TL için…
Asma bahçelerine bırakılan bir günlük emek için…
Zaten emeklerinden başka neleri vardı ki bırakacak.
Size de öyle oluyor mu bilmem. Beni çok etkileyen toplumsal bir şey olduğunda, sonrasında günlerce yaşadığım her şeyde o olayın yansımalarını görüyorum sanki. Algıda seçicilik kavramının en yürek yoranı bu olsa gerek. Ama farkında mısınız, o gün bile doğru dürüst haber olmadı, üzerinde durulmadı, konuşulmadı.
Çünkü…
30 TL’lik küsurat hayatlar onlar…
13’ü kadın 15 kişi. Tarım işçileri.
Kamyonet kasasının üzerinde seyrederken yüzlerine çarpan rüzgar, hayatın yüklerini biraz daha hafif gösteriyordu belki de o 15 kişi için… O sırada kimbilir ne hayaller kuruyorlardı…
Fakirin ölümü sessiz olur da ama bu kadar da olmamalı, olmasın!
O sırada ülkenin bir başka yerlerinde…
Liseyi bitirmiş bir genç. Eski magazin figürlerinden biri olan annesi, çocuğuna liseyi bitirdiği için otomobil hediye ediyor. Mütevazı bir otomobil olsa tamam da… Mevzubahis olan son model spor, yıldızlı bir otomobil…
Heyhat!
Liseyi bitirmek çok mu önemli bir şey hâlâ bu ülkede? Sürecin çok doğal, çok normal bir parçası değil mi?
Üniversiteyi bitirince de uzaya mı göndereceksin…
Ha, kamyonetin kasasındayken koskoca tankere bedenleriyle birlikte çarparak tuzla buz olan hayaller.
Ha, çocukların ellerinden çekip alınan hayal kurma yetenekleri…
İnanın ki o kadar absürt bir karşılaştırma değil.
Böyle nedenlerimiz olmasa, sonuçlarımız da böyle mi olurdu…
Not: Pek otomobil yazısı olmadı. Kamyonet kasasındaki 15 kişinin ölümü beni o kadar etkiledi ki sadece bunu yazmak istedim.
