Fotoğrafta ilk gördüğünüz bisiklete binmiş bir kamu görevlisi…
Londra Belediye Başkanı Boris Johnson.
Takım elbisesi içinde, 18 milyon sterlinlik bisiklet otoyolunun açılışını bisikletiyle yapıyor.
Aklıma ilk gelenler genel kanılardan pek de öte değil:
Bir Batı ülkesinin bisiklete binmiş bir belediye başkanı; Türkiye’de etrafında siyahlar içindeki korumalar olmadan bisiklete binen üst düzey bir kamu görevlisini görüp görememe ihtimali; Boris Johnson’un yerinde İstanbul Büyükşehir Belediye Başkanı’nı hayal etme çabaları; daha da zoru İstanbul’da kilometrelerce uzunlukta bir bisiklet yolu hayali…
Hayallerden fotoğrafın gerçek olan diğer gerçek yarısına geçelim. Sol tarafta ters yönde ilerleyen bir bisikletlinin kalkan bir orta parmağı ve o parmağın sahibine verilen selam… Johnson’un o orta parmağı uzaktan selam sanıp sanmadığını bilmiyorum. Orta parmağı havada ve muhtemelen garajında en az iki otomobil bulunan bisikletlinin tek kelimeyle ‘saygısızlık’ denebilecek davranışını irdelemeyi de bir yana bırakıyorum…
Bir fotoğraf niye bana bir ülkenin ‘artık dünya tarihi’ haline gelmiş son 800 yıllık tarihinde birkaç ana ‘ara başlığı’ hatırlatır ki… Magna Charta’dan Oliver Cromwell’e oradan da yazılı bile olmayan ama ‘teamüllerle’ mükemmel işleyen anayasaya uzanan bir demokrasi kültürünü. Ve 800 yıllık ‘olgun’ bir istikrar yolculuğunu.
Türkiye’de de ‘seçimler bitti, istikrar geldi, şimdi tam otomobil alma ve satma zamanı’ değil mi sayın başkan…
Asıl istikrar, orta parmağa çakılan selamın olgunluğunda oysa ki…
Bu ülkede istikrarın anlamı sadece ve sadece ‘yeni müşteri’ye dönüştürülmeseydi keşke…
